De laatste dag opwekking.
Na een heerlijke tijd samen met James daar zijn en genieten, was ik deze maandag zonder hem.
s'Ochtends genoot ik van een prachtige dienst, die ervoor zorgde dat ik mijn levenservaringen vanuit een heel ander perspectief kon gaan zien.
Het raakte mijn hart en uiteindelijk stond ik op, als strijder enthousiast en vurig voor het Koninkrijk van God, met God durf ik de vijanden van Zijn rijk aan te kijken en te bestrijden.
Daarna naar de tenten terug.
Met elkaar gegeten voor tussen de middag en toen begon het.
Het borrelde onrustig in mij en ik wist even geen raad wat ik ermee moest.
Straks zouden we naar huis gaan.
Ik wist van vorige keer dat het dan vreselijk druk is.
Alle opwekking kampeerders gaan deze dag naar huis, dat zijn er al heel veel.
Ook moeten alle spullen ingepakt en de tenten afgebroken.
Die alles verstikkende angst kwam weer opzetten....
Wat als.....................
Wat als ik straks de auto van de parkeerplaats haal, terug kom en iedereen is weg.
Daar was hij weer.
Weer een aanval op mijn litteken.
Ik ben zo ongelofelijk eenzaam en alleen geweest.
Ben zo in de steek gelaten en heb daar zo'n trauma van gehad.
Maar dat is voorbij, ik vind het niet meer erg om alleen te zijn.
Geniet van alleen zijn en daarnaast weet ik dat ik nooit helemaal eenzaam ben.
Zoveel bijzondere dingen heb ik van God ervaren!
Zo vaak heb ik Zijn nabijheid ervaren.
En toch...
Toch kan ik even geen raad met dit gevoel.
Het overspoelt mij en uiteindelijk besluit ik erover te praten met een hele lieve zuster in geloof.
Wat voelde het fijn om het uit te spreken.
De kracht van de aanval werd er minder door!
Ik besloot mij er niet door te weerhouden om te leven.
Daar ging ik naar het concert van Trinity.
Wauw!!
Wat een talent, wat een feest, wat een heerlijkheid om naar te luisteren, mee te dansen en te zingen!
Toch was het gevoel niet helemaal weg.
Als het afgelopen is, loop ik terug naar de tent, met een hele kinderschare.
Weer vertel ik tegen een andere zuster hoe ik mij voel.
Ze is doortastend en regelt het.
Ik mocht de auto halen en ze vertelde mij dat niemand alleen gelaten word.
En dan moet ik denken aan vrijdag.
De allereerste dienst.
Het ging erover dat alle muren neergehaald zijn door Jezus.
Dat wij als mensen generaties lang bezig geweest zijn om de muren weer op te bouwen.
En dat het nu hoog tijd werd die muren af te breken.
Ik ben één van wij!!
Ja ik ook.
Ik hoor erbij!
Bij opwekking heb ik familie ervaring opgedaan.
Bij aankomst stond mijn tent al op, vele handen hielpen de auto te legen, bij het weg gaan, werd mijn tent afgebroken en hielpen vele handen mijn auto te vullen.
Het is bijzonder!
De angst wijkt, heeft geen grond meer in mij.
Nooit meer zal ik eenzaam hoeven te zijn.
Mijn God beloofd dat Hij mij nooit in de steek zal laten.
Hij laat dat merken telkens weer.
Door Zijn woord maar ook door Zijn kroon van de schepping, mensen om mij heen!
Mijn opwekkingsfamilieleden ik ben jullie zo dankbaar!
Voor mij is opwekking met veel mensen bij elkaar één familie zijn.
Ik ben één van wij!
Jij hoort er ook helemaal bij.
Samen bouwen wij de kerk
Met z'n allen staan wij sterk!
Na een heerlijke tijd samen met James daar zijn en genieten, was ik deze maandag zonder hem.
s'Ochtends genoot ik van een prachtige dienst, die ervoor zorgde dat ik mijn levenservaringen vanuit een heel ander perspectief kon gaan zien.
Het raakte mijn hart en uiteindelijk stond ik op, als strijder enthousiast en vurig voor het Koninkrijk van God, met God durf ik de vijanden van Zijn rijk aan te kijken en te bestrijden.
Daarna naar de tenten terug.
Met elkaar gegeten voor tussen de middag en toen begon het.
Het borrelde onrustig in mij en ik wist even geen raad wat ik ermee moest.
Straks zouden we naar huis gaan.
Ik wist van vorige keer dat het dan vreselijk druk is.
Alle opwekking kampeerders gaan deze dag naar huis, dat zijn er al heel veel.
Ook moeten alle spullen ingepakt en de tenten afgebroken.
Die alles verstikkende angst kwam weer opzetten....
Wat als.....................
Wat als ik straks de auto van de parkeerplaats haal, terug kom en iedereen is weg.
Daar was hij weer.
Weer een aanval op mijn litteken.
Ik ben zo ongelofelijk eenzaam en alleen geweest.
Ben zo in de steek gelaten en heb daar zo'n trauma van gehad.
Maar dat is voorbij, ik vind het niet meer erg om alleen te zijn.
Geniet van alleen zijn en daarnaast weet ik dat ik nooit helemaal eenzaam ben.
Zoveel bijzondere dingen heb ik van God ervaren!
Zo vaak heb ik Zijn nabijheid ervaren.
En toch...
Toch kan ik even geen raad met dit gevoel.
Het overspoelt mij en uiteindelijk besluit ik erover te praten met een hele lieve zuster in geloof.
Wat voelde het fijn om het uit te spreken.
De kracht van de aanval werd er minder door!
Ik besloot mij er niet door te weerhouden om te leven.
Daar ging ik naar het concert van Trinity.
Wauw!!
Wat een talent, wat een feest, wat een heerlijkheid om naar te luisteren, mee te dansen en te zingen!
Toch was het gevoel niet helemaal weg.
Als het afgelopen is, loop ik terug naar de tent, met een hele kinderschare.
Weer vertel ik tegen een andere zuster hoe ik mij voel.
Ze is doortastend en regelt het.
Ik mocht de auto halen en ze vertelde mij dat niemand alleen gelaten word.
En dan moet ik denken aan vrijdag.
De allereerste dienst.
Het ging erover dat alle muren neergehaald zijn door Jezus.
Dat wij als mensen generaties lang bezig geweest zijn om de muren weer op te bouwen.
En dat het nu hoog tijd werd die muren af te breken.
Ik ben één van wij!!
Ja ik ook.
Ik hoor erbij!
Bij opwekking heb ik familie ervaring opgedaan.
Bij aankomst stond mijn tent al op, vele handen hielpen de auto te legen, bij het weg gaan, werd mijn tent afgebroken en hielpen vele handen mijn auto te vullen.
Het is bijzonder!
De angst wijkt, heeft geen grond meer in mij.
Nooit meer zal ik eenzaam hoeven te zijn.
Mijn God beloofd dat Hij mij nooit in de steek zal laten.
Hij laat dat merken telkens weer.
Door Zijn woord maar ook door Zijn kroon van de schepping, mensen om mij heen!
Mijn opwekkingsfamilieleden ik ben jullie zo dankbaar!
Voor mij is opwekking met veel mensen bij elkaar één familie zijn.
Ik ben één van wij!
Jij hoort er ook helemaal bij.
Samen bouwen wij de kerk
Met z'n allen staan wij sterk!
Mooi en bemoedigend. Ik vind je dapper.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Jedidja!
BeantwoordenVerwijderen