Doorgaan naar hoofdcontent

Het gebed van Jezus (deel 7)

Vergeef mijn schuld zoals ik ook anderen vergeef..

Als God dat doet, hoe zou ik, hoe zou jij dan vergeven worden?
Zouden wij dan een belemmering zijn voor Zijn genade?
Zouden wij dan ons leven, ons eeuwige leven in gevaar brengen?

God weet hoe belangrijk het is om te vergeven.
Waar zouden we zijn met een God die net zoveel moeite heeft om ons te vergeven zoals wij het als moeilijk ervaren om anderen te vergeven.

Op deze manier over vergeving nadenken heeft mij geholpen.
Ik heb heel vaak met van alles in mijn hoofd gelopen:

Waarom zou ik vergeven ik heb toch niets fout gedaan.....

Laat ze zelf maar de eerste stap zetten ik bedank ervoor!

Ze verdienen mijn vergeving niet.

Herkenbaar?
Ik geloof dat iedereen wel momenten heeft of kent waarop hij/zij dit denkt.

Toch wil ik zeggen, dit zijn leugens!!
Het is allemaal bedoeld om jou persoonlijk, jou zelf te belemmeren.
Ga alsjeblieft niet vergeven, en je zal van alles horen waarom JIJ niet degene bent die dat moet gaan doen.
Want als je gaat vergeven dan maak je jou hart zacht.
Als je gaat vergeven dan zorg je ervoor dat God jou kan vergeven!
Het mooiste is nog als je gaat vergeven dan kunnen innerlijke wonden gaan herstellen.

Nee er word hard gewerkt dat jij dat toch niet gaat doen.
Stel je voor zeg, dan kunnen de nare dingen in je leven niet meer tegen je gebruikt worden, of ingezet worden om zelfmedelijden te ervaren, of ingezet worden om anderen om je heen pijn te doen.
Er is strijd om jou leven!

En je kan voor het leven kiezen, door bewust de juiste keuzes te nemen.
Kies jij voor leven?
Voor eeuwig leven!

Kies voor God.
Telkens opnieuw, elke dag, elk uur, elke minuut en elke seconde mag je opnieuw kiezen!
Vergeef zoals jij zelf vergeven wilt worden!


Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste